Хрватската писателка Ведрана Рудан откри дека боледува од тешка болест. Таа им се обрати на своите фанови и откри како дознала дека боледува од рак
.Драги мои!
Го замислував моментот илјада пати, писателите имаат жива фантазија, како ќе изгледа кога докторот ќе ти пријде, без насмевка во очите и ќе каже…
Ќе се онесвестам? Ќе откачам? Ќе се расплачам? Ќе се прашам зошто јас? Очекуваниот животен век се зголеми, јас сум уште млада, не, не, не, зошто јас?!
Ништо од тоа не доживеав. Ме обзеде смеа кога ги видов загрижените доктори на Риека, колку брзо се собраа околу мене. Чувствував дека некако сакаат да ми ја олеснат болката што не ја чувствував.
Имам седумдесет и пет години, многу мои врсници немаат рак, здрави се и во полна форма, а јас … Не ни верувам дека треба да мислам на добро и се ќе биде во ред, Не се замарам со тоа
Што ме возбуди деновиве, зошто сум среќна? Преку ноќ дознав колку пријатели имаме јас и мојот сопруг, вистински пријатели, феноменални луѓе.
Мојата пријателка од детството ми вети дека ќе ми организира погреб, ќе ми ја фрли пепелта во морето на нашата омилена плажа во Мошќеничка Драга, иако тоа е забрането со закон. Ѝ реков, добро знаеш, во Драга секогаш дува, југо, бура, мистрал… ‘Јеботе, немој да ме изедеш’. Нејзин проблем, секој чин со себе носи одреден ризик
Денеска престанувам да пишувам блог затоа што ќе се посветам на лекување и пишување книга за тоа. Кога авторот на книгата пишува за фазите на неговото умирање, се чита како лудо. Додуша, тие книги имаат смисла кога авторот ќе умре, се друго не е напнато. За жал, не можам да ви кажам дали ќе умрам, сигурен сум дека има шанса.
Одамна ми е јасно дека сите сме смртни, па не се грижам за смртта ниту со ‘борба’ ниту со верба во среќен крај. Не знам дали денес и овде хепиендто е животот или смртта, па приказната ми е полесна.
(…).
За оние кои не ми сакаат и мислат дека сум се гребела за која било преглед сакам да кажам, не сум се гребела. Платив.
Мојата параноја.
Зошто мислам дека луѓето не ме сакаат? Зошто мислам дека има многу негативци? Тоа е посилно од мене иако бројот на вас што ме следите вели дека сум сакана. Со години ме правите среќна и ви благодарам за тоа. Вие сте моја постојана инспирација и голема радост.
Да, еден пријателка од Сплит ми рече дека Свети Анте може најмногу да ми помогне во овој хаос: „Оди во Падова, но во црквата, не во ближниот аутлет. Од вечерва ќе се молам за тебе’.
Фала, девојко, но сепак повеќе ме привлекува аутлетот од Свети Анте. Жал ми е.
